feng shui

Antikva superstiĉo, la ĉina feng shui, fariĝis moda en la okcidento. Kiel ni nomu ĝin en Esperanto?
La ĉinaj vortelementoj signifas nenion pli ol “vento-akvo” (风 fēng vento, fonetike ¹fəŋ; 水 shǔi akvo, fonetike ³ʂwei).
Jorge diskutis la demandon antaŭ tri jaroj en la tiam aktuala bloga vortaro.

fengŝu'o nomo de la pseŭdoscienco aŭ arto esplori, konstati kaj klarigi la topografian (mal)bonecon kaj (ne)taŭgecon de loko por konstruado de loĝejoj por homoj aŭ de tombejo por mortintoj (el la ĉina fengshui, siavice el feng [vento] kaj shui [akvo]). RIM En la romano Akv, unua volumo, p. 547, la tradukinto LAŬ difinas fengŝuon, tamen esperantigas ĝin per la kunmeto vento-akvo: "Li petis tranokti en mia domo kaj asertis, ke li lertas pri juĝo de jino-jango kaj vento-akvo". En Interreto oni trovas ankaŭ la formon ventakviko. Kvankam en la angla kaj hispana lingvoj oni emas uzi nuntempe la formojn fengshui aux feng shui, oni ankaŭ tradukas la ideon respektive per geomancy kaj geomancia. Oni tamen ne konfuzu fengŝuon kun la aŭgur-arto geomancio.

Ŝajnas, ke ĉiuj eŭropaj lingvoj simple transprenis la ĉinan nomon, eventuale adaptinte ĝin iomete. Kvankam en la angla ni skribas feng shui, tamen ni prononcas fʌŋ ʃweɪ. La greka, laŭ Vikipedio, hezitas inter φενγκ σούι (feng súi) kaj φανγκ σουέι (fang suí). La rusa rezignas pri la velareco de la nazalo kaj skribas Фэншуй (fenŝuj). Evidente ni povus en Esperanto lasi feng shui kiel neasimilitan fremdvorton, eventuale reskribitan kiel fengŝuj. Mi ne tre entuziasmas pri duonasimilita fengŝu/o, pro la neoportuna konsonantkombino; kaj neniu volas sekvi la rusojn al fenŝuj/o.
La alia ebleco estas traduki laŭ la etimologia signifo. Pri vent/akv/iko mi tute ne entuziasmas. Mi preferas resti kun la ĉina tradukisto menciita de jorge, kaj diri vento-akvo.

feng shui (meblaranĝo laŭ) vento-akvo